Odcinek 13 ,,Pudełko"

Dziewczyna otworzyła szeroko oczy. Rozczarowana, że nie może przytulić się do miękkiej skóry swojej mamy powiedziała.

• Jak to, co się stało?- zapytała Sara.

Nie liczyła na odpowiedź. Myślała, że rodzicielka to tylko wytwór jej wyobraźni.

• Kazali mi tu przyjść, z czego w sumie bardzo się cieszę- powiedziała ku zdziwieniu brunetki.
• Mamo, to czemu nie mogę cię dotknąć?- zapytała przez łzy.
• Córeczko, nie wiem jak ci to powiedzieć...- odparła matka.
• Po prostu mów.
• Widzisz, oni zamienili mnie w ducha- powiedziała spokojnie, gestykulując.
• Co?!- krzyknęła na całe gardło.
• Masz coś dla nich zrobić, a wtedy przywrócą mojego ducha do ciała- oznajmiła z opanowaniem.

Sara przeszła się kilka razy po pomieszczeniu. Nie trwało to długo ze względu na rozmiary pokoju. Podparła ręką głowę i zapytała.

• Wiesz co mam zrobić?
• Niestety, nie mam pojęcia...- odpowiedziała Agata- mama Sary.

Wtedy drzwi otworzyły się. Przed kobietami stanął dość niskiego wzrostu, chudy człowiek(?). Miał na sobie czarne, wytarte spodnie i ciemnozieloną, wiązaną koszulę. Wyróżniały go wystające kości policzkowe oraz mlecznobiała cera. Dopiero po chwili dostrzegła spiczaste uszy osobnika. Pomyślała, że to musi być elf. Wyciągnął on z ciemnobrązowej małej torby, którą miał przepasaną przez ramię drewniane pudełeczko. Wziął kluczyk i otworzył szkatułę. Mężczyzna niezrozumiale powiedział jakieś słowa pod nosem i wskazał na ducha mamy dziewczyny. Sara odrętwiała, czuła, że z jakiegoś powodu nie może wykonać żadnego ruchu. Po momencie jej rodzicielka zaczęła powoli znikać.

• Nie, zostań!- krzyknęła Sara, kiedy „wciągało” ostatnią cząstkę Agaty.
  Elf z kamienną twarzą zamknął pudełko i powiedział.

• Chodź, nie guzdraj się.

Zanim wyszli strażnik zakuł ją w „kajdanki”- pnącza. Dziewczyna bez protestów podążała z chłopakiem... Gdzie? No, właśnie gdzie?