Odcinek 12 ,,Pokój"

• Daj mi te tabletki!- powiedział Jacob.
• Już, już- odparł blondyn podając medykamenty.

Sara była zakneblowana szarą taśmą. Próbowała się wyrywać, lecz ręce oraz nogi również miała związane, ale w tym przypadku- sznurem konopnym.

• Jeszcze woda!- warknął zielonowłosy.
• Chwila... prowadzę- powiedział ostro zakręcając.

Po momencie dryblas podał napój Jacobowi. Chłopak rozpuścił w nim tabletki i podsunął dziewczynie do wypicia. Oczywiście szybko oderwał jej taśmę z ust. Sarę bardzo to zabolało. Na początku opierała się, ale później przymuszona przez elfa przestała. Jacob przyłożył jej butelkę do ust, a dziewczyna zaczęła pić napój. Po chwili usnęła.

Następnego dnia obudziła się w ciemnym pomieszczeniu. Zdezorientowana powoli lustrowała pokój. Podeszła do ściany i ją dotknęła. Wydawało jej się, że czuje pod paznokciami ziemię. Dla niej było to coś dziwnego. Bo kto normalny wykłada ziemią ściany?! Wtedy przypomniała sobie co się stało. Porwanie, samochód, Jacob... Wszystko powróciło. Nie mogła się uwolnić od bólu zżerającego ją od środka. Wpadła w panikę. Chciała stamtąd uciec „kopiąc” jak kret, z tą różnicą, że ona użyłaby rąk. Rozdrapywałaby ziemię, ale tak jakby większość osób się spodziewała były pod nią cegły. Waliła zakrwawionymi dłońmi o ścianę. Kiedy skończyła szlochać i wołać o pomoc poczuła ból i pieczenie. Skuliła się w kącie, owinęła rękami nogi, zaczęła płakać oraz kiwać się w przód i w tył.

Po około dwóch godzinach metalowe drzwi otworzyły się. Do malutkiego więzienia weszła mama Sary. Dziewczyna nie mogła uwierzyć własnym oczom. Z ponuraka w mgnieniu oka stała się najszczęśliwszą osobą na świecie. Podbiegła do swojej najukochańszej rodzicielki i przytuliła ją, lecz ręce dziewczyny objęły powietrze.